De prijs van zilver

Zilver is een merkwaardig metaal. Tientallen jaren lang bleef de prijs praktisch onveranderd. Pas begin 2004 begon de prijs van zilver naar boven uit te breken. En door toenemende industriële vraag vanuit opkomende economiën als Brazilië, Rusland, India en China (de BRIC-landen) was de verwachting dat die zilverprijs wel eens snel zou kunnen stijgen. Maar eind 2018 bevond zich de zilverprijs op het laagste punt in twee jaar. De zilverprijs stond op dat moment van twee kanten onder druk. Enerzijds maakten stijgende rentetarieven in de VS en de sterke dollar investeringen in edelmetalen onaantrekkelijk. Maar ook de moeilijke marktomstandigheden voor koper en zink drukten de prijs van zilver.

Zilverprijs bleef lange tijd constant

Het feit dat de zilverprijs zo lang constant bleef, kan te maken hebben met de eigenaardigheden van onze centraal geleide economiën. Vast staat in ieder geval dat een groot deel van de zilvervoorraad aan het einde van de Tweede Wereldoorlog nog met tien miljard ounces verminderd is. En terwijl de Amerikaanse schatkist in 1959 nog 2,06 miljard ounces zilver bevatte, was dat in 2003 nog slechts 500 miljoen.

Ook aan aanbodzijde moet naar de redenen worden gezocht voor de decennia-lange constante prijs van het edelmetaal zilver. Nadat de westerse landen hun zilvervoorraden in de afgelopen decennia vergaand afgebouwd hadden, hebben de Chinezen in de voorbije jaren hun voorraden massaal op de wereldmarkt gedropt. Vraag is alleen wat er nog over is? Dat is in ieder geval nog zóveel dat van een groot tekort aan zilver geen sprake is.

Industriële vraag naar zilver

Volgens sommigen heeft het er alle schijn van dat het jarenlange tekort aan zilver, ontstaan door industrieel verbruik ervan, thans voorbij is. Actuele statistieken wijzen min of meer op een evenwicht tussen het totale aanbod (mijnproductie plus recycling) en de totale vraag vanuit de industriële en commerciële sector.

Anderen doen de opvatting over het evenwicht tussen de vraag naar zilver vanuit de verwerkende industrie enerzijds, en de aanvoer van zilver uit productiebronnen anderzijds, af als onzin. Zij merken op dat een tekort aan zilver snel opnieuw kan optreden door aantrekkend industrieel gebruik, wat zeer wel denkbaar is door toenemende vraag van vooral de BRIC-landen Brazilië, Rusland, India en China. Belangrijker is echter dat de belangrijkste factor voor de prijsstelling (tekort, ontstaan door zilververwerking in de industrie) geleidelijk aan werd vervangen door een andere.

Steeds meer hoort men immers de opvatting dat er maar weinig mogelijkheden resteren om de bestaande zilvervoorraden aan te vullen, althans voor prijzen die in de buurt van het huidige prijsniveau liggen. Er is een aantal factoren dat tot de stellige overtuiging leidt dat het spoedig tot een golf van investeringsvraag in de zilversector komt, die ook de prijsstructuur de komende jaren zal beïnvloeden. Tot die factoren behoren ook ontwikkelingen waarvan men nooit gedacht had dat ze ooit van belang zouden kunnen zijn.

Recyclen van zilver

In verband met de voorziene opdroging van bestaande zilverbronnen, de relatief hoge zilverprijzen en de in verhouding tot de vraag lage productiekosten, werd het recyclen van zilver al vroeg overwogen. Er is immers geen gebrek aan zilverschroot: in de VS bijvoorbeeld kwam er begin jaren zestig bijna 2000 ton zilverschroot per jaar bij. En zo bedroeg het aandeel aan teruggewonnen zilver in 1980 maar liefst 45%, voornamelijk afkomstig uit de fotografische industrie.

Tegenwoordig maakt recycling van zilver nog steeds een kwart van de totale zilverproductie uit. Het hoge recyclingpercentage in 1980 was waarschijnlijk te verklaren door de extreem hoge prijs van zilver. Als gevolg van die hoge prijs, namen veel staten zilveren munten uit de roulatie en smolten deze om. De grootste hoeveelheden zilverafval worden gegenereerd in de foto-industrie.