Hoe gaat de uitvaartverzekering om met zelfmoord?

Wanneer een dierbare door zelfdoding om het leven komt, blijven de nabestaanden ontredderd achter. Niet alleen is er verdriet en verslagenheid vanwege het overlijden, maar veel nabestaanden van zelfmoordenaars kampen met vragen, twijfels en schuldgevoelens. Het láátste dat zij kunnen gebruiken, is een hoop gedoe met de uitvaartverzekering. En toch gebeurt dit vaker dan je denkt. Veel aanbieders van uitvaartverzekeringen hebben in hun polisvoorwaarden speciale clausules opgenomen met betrekking tot zelfmoord. Komt iemand door zelfdoding om het leven binnen een bepaalde periode na aanvang van de uitvaartverzekering, dan hoeft de verzekeraar niet uit te betalen en wordt de polis met terugwerkende kracht ontbonden. De nabestaanden draaien in dat geval zelf op voor de kosten van de begrafenis of crematie. Dit lijkt hard en dat ís het ook, maar vanuit het standpunt van de verzekeraar nog best te begrijpen. De aanbieder van de uitvaartverzekering wil hiermee voorkomen dat iemand die met zelfmoordplannen rondloopt, nog op de valreep een uitvaartverzekering afsluit. Een wrang gevalletje van het principe "een brandend huis kan je niet verzekeren".

De regels omtrent uitvaartverzekeringen en zelfmoord

Vrijwel alle aanbieders van uitvaartverzekeringen zullen niet uitkeren wanneer de zelfmoord plaatsvindt binnen zes maanden na afsluiting van de verzekering. Concreet gezien betekent dit heel simpel dat iemand met zelfmoordplannen en geen uitvaartverzekering, niet op de valreep een verzekering kan afsluiten om de kosten voor de nabestaanden te dekken. Gaat iemand met een uitvaartverzekering toch binnen zes maanden over tot het plegen van zelfmoord, dan wordt de uitvaartverzekering met terugwerkende kracht ontbonden. De betaalde premie wordt dan wel terugbetaald. Hierdoor wordt de verzekering geacht nooit te zijn afgesloten.

Een reeds lopende uitvaartverzekering en zelfdoding

Er zijn aanbieders van uitvaartverzekeringen die een 'wachttijd' hanteren van slechts zes maanden. Dit betekent, dat de uitvaart van iemand die bijvoorbeeld acht maanden na het afsluiten van zijn/haar verzekering tot zelfdoding overgaat, gewoon wordt betaald door de verzekering. Maar dit geldt lang niet voor iedere verzekeringsmaatschappij. Legio aanbieders van uitvaartverzekeringen hanteren een langere wachttijd, van een jaar tot zelfs 24 maanden.

Op zich is het logisch dat aanbieders van uitvaartverzekeringen een dergelijke wachttijd hanteren. Mensen die dusdanig in de put zitten dat zij serieuze zelfmoordplannen hebben, kunnen, willen en zullen het in de regel niet opbrengen om een wachttijd van een jaar of langer in acht te nemen omwille van hun nabestaanden. De verzekeringsmaatschappijen voorkomen hiermee dus dat potentiële zelfdoders op de valreep een uitvaartverzekering afsluiten. Bij langer lopende uitvaartverzekeringen is het niet reëel dat de verzekerde al bij aanvang van de verzekering van plan was om zelfmoord te plegen.

Wat betekent dit voor de nabestaanden?

Hoewel de regels vanuit de uitvaartverzekering gezien, begrijpelijk zijn, is het voor de nabestaanden wrang. Zij verliezen immers iemand door zelfdoding en draaien als 'toetje' nog eens op voor de kosten van de begrafenis of crematie. Toch heeft het geen zin om hiertegen in bezwaar te gaan bij de verzekeraar. De polisvoorwaarden omtrent uitkering bij zelfmoord zijn immers duidelijk en bekend bij aanvang van de uitvaartverzekering.