Aanbetaling doen: alleen als er garanties zijn

Het risico van een aanbetaling doen is soms groot. Is er niets geregeld, dan is iemand al zijn geld kwijt als het desbetreffende bedrijf failliet gaat. Moet je dus wel of niet aanbetalen? En is een aanbetaling eigenlijk verplicht?

Is aanbetalen verplicht?

In de wet staat dat een verkoper mag bepalen dat een koper maximaal de helft van het aankoopbedrag moet betalen als aanbetaling. Mondeling kan zelfs nog meer gevraagd worden, maar dat is wettelijk niet onderbouwd. De consument bepaalt zelf of hij het daar mee eens is. Wie niet wil aanbetalen, kan gewoon naar een andere winkel gaan. Er bestaat namelijk het risico dat bij een aanbetaling het bedrijf failliet gaat. Degene die al geld heeft gegeven is dat dan wel allemaal kwijt.

Faillissement en aanbetaling

Als een bedrijf failliet gaat, heeft de ondernemer geen zeggenschap meer over zijn geld en zijn goederen. Een curator neemt alles over. Het geld en de goederen die nog over zijn worden gebruikt om de schuldeisers van te betalen. Maar een gewone consument moet achteraan sluiten in de rij. De belasting, de bank, grote bedrijven en bijvoorbeeld een verhuurder van een pand gaan voor. De kans dat een consument nog iets terugziet van zijn duur betaalde geld is dan eigenlijk ook minimaal. En wie net duizend euro of meerdere duizenden euro’s heeft aanbetaald voor een keuken, een badkamer of iets anders is dan mooi in de aap gelogeerd.

Nationaal Waarborgfonds Aanbetalingen

Ger van der Molen heeft samen met zijn zoon de Stichting Nationaal Waarborgfonds Aanbetalingen (NWA) opgericht. Het geld dat iemand moet aanbetalen gaat naar de stichting en die houdt het geld in beheer in haar waarborgfonds. De leverancier krijgt het bedrag pas als de goederen zijn geleverd volgens de afspraken die zijn gemaakt. Als dit niet het geval is, dan krijgt de consument het volledige bedrag terug. Bij een faillissement krijgt de koper dus ook al het geld terug. Wie op deze manier zaken wil doen, moet overigens wel een leverancier vinden die zich heeft aangesloten bij het NWA.
Er moet overigens wel worden betaald voor deze dienst. Voor een aanbetaling die ligt tot 100.000 euro moet tussen de 50,50 en 179,50 euro worden betaald. Hoe hoger het bedrag van de aanbetaling, hoe hoger het bedrag dat thuis betaald wordt. De consument betaalt dit bedrag in principe, maar ook veel leveranciers nemen het voor hun rekening.

Centrale Branchevereniging Wonen

De Centrale Branchevereniging Wonen heeft ook een regeling voor consumenten die een aanbetaling hebben gedaan bij een failliet bedrijf dat artikelen levert op het gebied van wonen. Daarbij krijgt de consument geen geld terug, maar wel een tegoedbon. Maar ook daarvoor geldt weer dat de winkels daarvoor moeten zijn aangesloten bij de CBW. En dat is minder dan 20 procent van hen. De resterende 80 procent geeft dus niets terug bij faillissement.

Kijken of een winkel is aangesloten bij de cbw is eenvoudig. Op de website: www.cbw-erkend.nl is te zien welke winkels zich hebben aangesloten. Wel wordt in dit geval een maximumbedrag vergoed. De aanbetaling wordt alleen terug betaald in de vorm van een tegoedbon tot een maximum van 25 procent van het totaalbedrag. Wie dus meer aanbetaalt, krijgt niet het hele bedrag terug. Bij keukens, sanitair en harde vloeren mag zelfs maar 15 procent zijn aanbetaald.

Stichting Garantiefonds Reisgelden

Wie op reis gaat, kan het best een organisatie kiezen die is aangesloten bij de Stichting Garantiefonds Reisgelden. Bij faillissement betaalt de SGR het volledige bedrag terug. Bovendien is 95 procent van de reisorganisaties aangesloten.

Vereniging Kunststof Gevelindustrie

Ook is er de Vereniging Kunststof Gevelindustrie (VKG) die garant staat voor de aanbetaling bij kunststof kozijnen, ramen en deuren. Bij een faillissement van de leverancier krijgt de koper het bedrag van de aanbetaling terug in de vorm van een korting van een ander bedrijf dat ook is aangesloten bij de VKG. Dit mag dan niet meer zijn dan 30 procent van de totale koopsom.