Mijn partner gaat vreemd, moet ik alimentatie betalen?

Na een echtscheiding kan de partner verplicht worden om alimentatie te betalen aan de ex-partner. Door een uitspraak van het gerechtshof in Den Bosch kan de verplichting tot betalen van partneralimentatie ongegrond worden verklaard. De ex-partner kan nog voor een periode van twaalf jaar verplicht worden om financieel bij te dragen aan de ex-partner. De hoogte van de te betalen bedragen zijn onder andere afhankelijk van het inkomens van de beide personen en de het bedrag dat ze nodig hebben om maandelijks van rond te komen. Diverse factoren kunnen de hoogte van de alimentatie beïnvloeden. Daarnaast zijn ouders ook verplicht om financieel bij te dragen aan de opvoeding van de kinderen die uit het huwelijk zijn voortgekomen.

Hoe wordt de hoogte van de alimentatie vastgelegd?

De voormalige partners kunnen hier zelf afspraken over maken. Indien dit niet lukt, kan de rechter een uitspraak doen over de hoogte van de verplichtingen. In het geval één van de partners rond moet komen van een bijstandsuitkering, kan de ex verplicht worden om alimentatie te betalen aan de uitkeringsinstantie. De ex ontvangt in dat geval vaak niets van het bedrag dat de ex moet betalen.

Alimentatie kan onredelijk aanvoelen

Alimentatieverplichtingen kunnen zeer onredelijk uitvallen. In het geval één van de twee vreemd gaat, waarna een scheiding volgt, kan de bedrogen echtgenoot of echtgenote ook nog eens verplicht worden om financieel bij te dragen aan de ex. Bij een scheiding waarbij beide iets te verwijten valt is de veroordeling tot alimentatie nog redelijk, maar de meeste ex-partners vinden het ook in dat geval niet terecht dat ze maandelijks grote bedragen moeten bijdragen.

Alimentatieverplichting kan komen te vervallen

Door de rechtelijke uitspraak van het gerechtshof in Den Boch kunnen ex-partner vrij worden gepleit van het betalen van alimentatie. Het is echter niet zo dat u zo maar onder de verplichtingen uit kunt komen. De verwijtbaarheid moet wel zwaarwegend zijn.

In deze rechtszaak ging het om een man en vrouw die gescheiden waren, doordat de vrouw meerdere keren vreemd was gegaan. Ze hadden twee kinderen, waarvan door een DNA-test is vast komen te staan dat ze niet van de man waren. De echte vaders van de kinderen waren niet bekend. De vrouw (die alimentatie eist) voerde als verweer aan dat ze door haar man verplicht werd om sexueel contact te hebben met verschillende mannen. Dit heeft zij echter niet kunnen bewijzen. De vader wilde geen kinderalimentatie betalen omdat de kinderen niet van hem zijn. Ook partneralimentatie vond hij gezien de situatie onterecht.

Conclusie van de rechter - kinderalimentatie

Door de DNA-test is vast komen te staan dat de man niet de vader was van de kinderen. De kinderen zijn wel in de periode van het huwelijk geboren, dus de man was volgens de wet de vader van de kinderen. In juli 2010 is de vader in een rechtszaak “ontkenning vaderschap” toegewezen. Hierdoor zijn de kinderen in juridische zin ook niet meer zijn kinderen. Hij hoeft geen kinderalimentatie te betalen.

Conclusie van de rechter – partneralimentatie

Volgens de rechter is de man niet verplicht om financieel bij te dragen. De gedragingen van de vrouw waren, zoals de rechter dat noemde: “Dermate frustrerend en grievend voor de man dat onder deze omstandigheden redelijkerwijs niet van de man kan worden verwacht dat hij een bijdrage levert in de kosten van levensonderhoud van de vrouw”.