Samenwonen, hoe moeten de kosten verdeeld worden?

Partners die geen geregistreerde partnerschap of huwelijk zijn aangegaan maar toch samenwonen, moeten nauwkeurig kijken hoe ze de financiën gaan organiseren. De vermogens blijven gescheiden, maar toch moet er samen een huishouden draaiende worden gehouden.
Partners die samenwonen hebben geen gezamenlijk vermogen. Ieder moet zijn eigen financiële huishouding voeren. Over geldzaken moeten dus goed afspraken worden gemaakt. Dit voorkomt lastige situaties bij het uit elkaar gaan, en bij onenigheden. Samenwonenden kiezen er soms voor om gewoon al het geld in één pot te stoppen, maar de meeste stellen houden het gescheiden.

Gezamenlijke kosten en persoonlijke kosten

De kosten zijn eenvoudig te scheiden in gezamenlijke kosten en persoonlijke kosten. Uitgaven die verricht worden in het belang van beide, zijn gezamenlijke kosten. Hierbij kunt u bijvoorbeeld denken aan de huur, boodschappen en gas, water en licht. Persoonlijke kosten zijn bijvoorbeeld de uitgaven die worden verricht aan uiterlijke verzorging, lidmaatschappen en uitgaven bij het uitgaan. Voor de gezamenlijke kosten kan het beste een “en/of” rekening worden aangevraagd, waar beide maandelijks een bedrag op storten.

Hoeveel moet ieder maandelijks op de gezamenlijke rekening storten?

Hierover moeten duidelijke afspraken worden gemaakt. Indien beiden hetzelfde inkomen hebben zou ieder de helft van de kosten kunnen betalen. In veel gevallen is er een inkomensverschil die een andere verdeling rechtvaardigt. Er kan bijvoorbeeld voor gekozen worden dat ieder een bepaald percentage van zijn of haar inkomen op de gezamenlijke rekening stort.

Het is nog eerlijker te verdelen door de kosten te verdelen naar verhouding van het inkomen. Dit kunt u doen door het inkomen bij elkaar op te tellen. Vervolgens gaat u berekenen hoeveel procent van het gezamenlijke inkomen ieder partner ontvangt. Hetzelfde percentage gebruikt u ook in de te verdelen kosten.

De kosten gaan verdelen

Er kan ook gekozen worden om de vaste lasten onderling te verdelen. De ene partner gaat de maandelijkse huur betalen en de ander zorgt voor de energierekening en de dagelijkse boodschappen. Deze verdeling zou wel kunnen zorgen voor een oneerlijke verdeling, doordat bepaalde kosten toch hoger uitvallen.

Huis staat op één naam

In het geval de ene partner een eigen huis heeft en de partner komt er bij in wonen, is de positie lastiger. De partner die er bij in is getrokken zou wel bij moeten dragen aan de vaste lasten, maar het huis is van de andere partner. De vermogensopbouw zal uiteindelijk ook ten goede komen aan de eigenaar van het huis. De partner die het huis bezit zou dan ook een groter deel van de hypotheek moeten betalen.

Schulden aangegaan door één van de partners

Een schuld die is afgesloten door één van de partners blijft juridisch gezien ook bij deze partner. Dit is anders in het geval de partner ook een contractant is. Op het moment dat de partner die de lening heeft gesloten, de schuld niet meer kan terugbetalen, kan de schuld officieel niet verhaald worden op de samenlevende partner. De vermogens zijn namelijk gescheiden. Dit kan anders zijn indien er een samenlevingscontract is aangegaan waarin andere afspraken zijn opgenomen.

Is een samenlevingscontract noodzakelijk?

In een samenlevingcontract kunnen de afspraken op papier worden gezet. Dit maakt de afspraken duidelijk inzichtelijk. Door een contract bij de notaris op te laten maken kunt u ook vast laten leggen dat jullie elkaars erfgenamen zijn. Bij het ontbreken van een samenlevingscontract kan dit gevolgen hebben bij overlijden van één van de partners. De erfgenamen (bijvoorbeeld de ouders) hebben namelijk recht op de bezittingen van de overledene.